Kariyer Planı Hakkında Fikirler ve Tecrübe Paylaşımı

[Terasus]

Tesadufen gordum simdi basligi ve yazilanlarin cogunu okudum.

2009'da mezun olduktan sonra tr'de hic is aramadan direkt olarak yurtdisina ciktim ve yaklasik 6 yildir ortadogu ulkelerinde insaat projelerinde calistim (insaat muhendisiyim). Son 2,5 yilimda Dubai-Avustralya ortakligi buyuk bir yabanci sirkette calistim ve gectigimiz haftalarda tr'ye donus yaptim. Son 2 haftadir is gorusmelerine giriyorum, gozlemledigim kadari ile yurtdisi tecrubemin ve yabanci buyuk bir sirkette calismis olmamin herhangi bir olumlu katkisi yok turkiye insaat sektorunde is aramamda. Galiba insaat sirketlerinin ise alimdaki en buyuk ve hatta tek kriteri az paraya calisacak adam olmasi. Ne mezun oldugunuz okulun, ne tecrubenizin, ne de hangi yabanci dil(ler)i ne seviyede biliyor olusunuzun onemi yok, ucuza calismayi kabul etmeniz yeterli. Yani benim sektorumde durum malesef boyle. Ben de is aramaya devam ediyorum, bulursam yeniden birseyler yazarim buraya.

[efendisiz]

Merak ettim şuan işe başladınız mı en son görüşmeye gidecektiniz

[ringrang]

altıkırkbeş konunu okurken 1-2 sene önceki iç sıkıntılarımı hezeyanlarımı hatırladım ve iş (bulma yeteneği diyorum artık ben) -yeni fırsatlar hk bi kelam etmezsem çatlarım. arkadaşlarımın sektörleriyle alakalı değerli tavsiyelerine katılmakla beraber mesleğimle alakalı ufak bi ekleme yapmak isterim

2 sene önce tıp fak. mezun oldum(2 sene uzatmalı), apar topar Karadeniz de bi ilçeye atandım.merkezine en erken yol mesafesi 2 saat süren bu ilçede siyasi baskı,imkansızlık(ambulans içinde -4de tecrübem olmamasına rağmen doğum yaptırınca) istifaya zorladı.daha sonra istemedğim bi branşda üniversitede asistanlık yaptım ve 6 ayda(mobing-iş yükü) istifa ettim ve sonra bu garip uzmanlık sınavına hiç çalışamadım. bundan sonra hayatımın en sıkıntılı ruhumu resmen emdikleri son evreme girmiştim çünkü okul ve sonrası dönemde fırsatları göremedim.zorluk çektikçe pişiyosun. çeşitli hastanelerde kliniklerde özel nöbet tuttum o zamanlar çok üzülüyordum acil köşelerinde ambulansda sürünmekten saçma sapan vakalarla uğraşmaktan bittim. inan her türden insan ve olayla karşılaşmıştım inanılmaz bi katkı sağladı bana bu süreçte ikili ilişkilerimi geliştirip çevre yaptım özelde çalıştıkça çok saf olduğumu anladım gözüm hiç açılmamış.sen çok emek verip karşılık alamıyordun.
HAYALİMDEKİ uzmanlığı yapamıyordum (çevremdeki baskıyı hiç söylemiyorum bile baskıdan öte senden bi şeyin acısını çıkarırcasına saldıranlar) bari yapmak istediğim şey hayal olmasın dedim. benim gibi ağır şartlarda çalışan fakülteden 4 arkadaşım(erzurum-çorum-ağrı da acil hekimi )çağırıp görüntüleme merkezi fırsatı olduğundan bahsettim.detaylara girmeden bahsedeyim krediden tutun validenin altınlarına sınıf arkadaşlarımız dahil bize en uzak insanlardan bile para istemek zorunda kaldık.parasızlıktan cihazların bakımı yazışmaları için günlerce japon konsolosluğunda dolaştım elimde google translate ile ordaki hanımefendiye çektiğim iltifatlar hala kulağımda çınlar.sonuç olarak çok zorlandık ama oldu işler rayına oturdu.yasal olarak biz orayı üzerimize alamadık ama annelerimizin üzerine yaptık şimdi maddi ve gelecek kaygımız zorlamamız olmadan hayalimizdeki uzmanlığı yapmak için tekrardan sınava çalışcaz.

şu laf çok inanıyorum bir halk eğer 500 yılda yaşayacağı sıkıntıyı 50 senede yaşarsa devrim kaçınılmaz olur. aynısı insan içinde geçerli sende devrimini 450 sene önceye çekmelisin. çok içimden geldi hafif buğulu gözlerle yazdım. hiç unutamam çünkü o gün bize çok küçük de olsa yardımı olanların elini hiç bırakmıcam sende istediğin işi yap para çok önemli değil başlarda sen sevdikçe para sana emin ol gelicek biraz sabır

[kilimanjaro]

ringrang , hepimizin okuması gereken muhteşem bir özet ... kalavyene sağlık ve ayrıca empati kurmaya çalıştığımda , paşa mesleği sanılan tıp doktorluğunun ne kadar zor bir meslek olduğunu bir kez daha gördüm.

[altıkırkbeş]

Sevgili ringrang mesleğin en zorlularından birisi, güzel şeylere ulaşmak için pişmek lazım,ve sen ilk aşamayı atlamışsın o zor günlerin büyük kısmı geride kalmıştır umarım. Hayalimizde olduğumuz yerlerle bulunduğumuz konumlar çok farklı oluyor ve bu da mutsuz bir hayata sebep oluyor. Zaten tüm amacımız bu ikisini mümkün olduğunca yaklaştırmak değil mi.Son dediğine kesinlikle katılıyorum,mesele para değil ,çünkü bir süre sonra mutlu eden bu olmayacaktır eminim. Mutlu olmak,keyif almak ya da haz duymak için farklı bileşimler gerekiyor sanırım. Umarım hepimizi engebeleri aşar zirvedeki manzaranın tadını çıkartırız.

altıkırkbeş konunu okurken 1-2 sene önceki iç sıkıntılarımı hezeyanlarımı hatırladım ve iş (bulma yeteneği diyorum artık ben) -yeni fırsatlar hk bi kelam etmezsem çatlarım. arkadaşlarımın sektörleriyle alakalı değerli tavsiyelerine katılmakla beraber mesleğimle alakalı ufak bi ekleme yapmak isterim

2 sene önce tıp fak. mezun oldum(2 sene uzatmalı), apar topar Karadeniz de bi ilçeye atandım.merkezine en erken yol mesafesi 2 saat süren bu ilçede siyasi baskı,imkansızlık(ambulans içinde -4de tecrübem olmamasına rağmen doğum yaptırınca) istifaya zorladı.daha sonra istemedğim bi branşda üniversitede asistanlık yaptım ve 6 ayda(mobing-iş yükü) istifa ettim ve sonra bu garip uzmanlık sınavına hiç çalışamadım. bundan sonra hayatımın en sıkıntılı ruhumu resmen emdikleri son evreme girmiştim çünkü okul ve sonrası dönemde fırsatları göremedim.zorluk çektikçe pişiyosun. çeşitli hastanelerde kliniklerde özel nöbet tuttum o zamanlar çok üzülüyordum acil köşelerinde ambulansda sürünmekten saçma sapan vakalarla uğraşmaktan bittim. inan her türden insan ve olayla karşılaşmıştım inanılmaz bi katkı sağladı bana bu süreçte ikili ilişkilerimi geliştirip çevre yaptım özelde çalıştıkça çok saf olduğumu anladım gözüm hiç açılmamış.sen çok emek verip karşılık alamıyordun.
HAYALİMDEKİ uzmanlığı yapamıyordum (çevremdeki baskıyı hiç söylemiyorum bile baskıdan öte senden bi şeyin acısını çıkarırcasına saldıranlar) bari yapmak istediğim şey hayal olmasın dedim. benim gibi ağır şartlarda çalışan fakülteden 4 arkadaşım(erzurum-çorum-ağrı da acil hekimi )çağırıp görüntüleme merkezi fırsatı olduğundan bahsettim.detaylara girmeden bahsedeyim krediden tutun validenin altınlarına sınıf arkadaşlarımız dahil bize en uzak insanlardan bile para istemek zorunda kaldık.parasızlıktan cihazların bakımı yazışmaları için günlerce japon konsolosluğunda dolaştım elimde google translate ile ordaki hanımefendiye çektiğim iltifatlar hala kulağımda çınlar.sonuç olarak çok zorlandık ama oldu işler rayına oturdu.yasal olarak biz orayı üzerimize alamadık ama annelerimizin üzerine yaptık şimdi maddi ve gelecek kaygımız zorlamamız olmadan hayalimizdeki uzmanlığı yapmak için tekrardan sınava çalışcaz.

şu laf çok inanıyorum bir halk eğer 500 yılda yaşayacağı sıkıntıyı 50 senede yaşarsa devrim kaçınılmaz olur. aynısı insan içinde geçerli sende devrimini 450 sene önceye çekmelisin. çok içimden geldi hafif buğulu gözlerle yazdım. hiç unutamam çünkü o gün bize çok küçük de olsa yardımı olanların elini hiç bırakmıcam sende istediğin işi yap para çok önemli değil başlarda sen sevdikçe para sana emin ol gelicek biraz sabır

Ayın 18'inde bir aksilik olmazsa başlayacağım..

Merak ettim şuan işe başladınız mı en son görüşmeye gidecektiniz

[Archimed]

altıkırkbeş konunu okurken 1-2 sene önceki iç sıkıntılarımı hezeyanlarımı hatırladım ve iş (bulma yeteneği diyorum artık ben) -yeni fırsatlar hk bi kelam etmezsem çatlarım. arkadaşlarımın sektörleriyle alakalı değerli tavsiyelerine katılmakla beraber mesleğimle alakalı ufak bi ekleme yapmak isterim

2 sene önce tıp fak. mezun oldum(2 sene uzatmalı), apar topar Karadeniz de bi ilçeye atandım.merkezine en erken yol mesafesi 2 saat süren bu ilçede siyasi baskı,imkansızlık(ambulans içinde -4de tecrübem olmamasına rağmen doğum yaptırınca) istifaya zorladı.daha sonra istemedğim bi branşda üniversitede asistanlık yaptım ve 6 ayda(mobing-iş yükü) istifa ettim ve sonra bu garip uzmanlık sınavına hiç çalışamadım. bundan sonra hayatımın en sıkıntılı ruhumu resmen emdikleri son evreme girmiştim çünkü okul ve sonrası dönemde fırsatları göremedim.zorluk çektikçe pişiyosun. çeşitli hastanelerde kliniklerde özel nöbet tuttum o zamanlar çok üzülüyordum acil köşelerinde ambulansda sürünmekten saçma sapan vakalarla uğraşmaktan bittim. inan her türden insan ve olayla karşılaşmıştım inanılmaz bi katkı sağladı bana bu süreçte ikili ilişkilerimi geliştirip çevre yaptım özelde çalıştıkça çok saf olduğumu anladım gözüm hiç açılmamış.sen çok emek verip karşılık alamıyordun.
HAYALİMDEKİ uzmanlığı yapamıyordum (çevremdeki baskıyı hiç söylemiyorum bile baskıdan öte senden bi şeyin acısını çıkarırcasına saldıranlar) bari yapmak istediğim şey hayal olmasın dedim. benim gibi ağır şartlarda çalışan fakülteden 4 arkadaşım(erzurum-çorum-ağrı da acil hekimi )çağırıp görüntüleme merkezi fırsatı olduğundan bahsettim.detaylara girmeden bahsedeyim krediden tutun validenin altınlarına sınıf arkadaşlarımız dahil bize en uzak insanlardan bile para istemek zorunda kaldık.parasızlıktan cihazların bakımı yazışmaları için günlerce japon konsolosluğunda dolaştım elimde google translate ile ordaki hanımefendiye çektiğim iltifatlar hala kulağımda çınlar.sonuç olarak çok zorlandık ama oldu işler rayına oturdu.yasal olarak biz orayı üzerimize alamadık ama annelerimizin üzerine yaptık şimdi maddi ve gelecek kaygımız zorlamamız olmadan hayalimizdeki uzmanlığı yapmak için tekrardan sınava çalışcaz.

şu laf çok inanıyorum bir halk eğer 500 yılda yaşayacağı sıkıntıyı 50 senede yaşarsa devrim kaçınılmaz olur. aynısı insan içinde geçerli sende devrimini 450 sene önceye çekmelisin. çok içimden geldi hafif buğulu gözlerle yazdım. hiç unutamam çünkü o gün bize çok küçük de olsa yardımı olanların elini hiç bırakmıcam sende istediğin işi yap para çok önemli değil başlarda sen sevdikçe para sana emin ol gelicek biraz sabır

Ringrang; bazen neden Türkiye'de yaşadığımızı sorgulatan olaylar yaşamışsın.

Tıp eğitimi kolay değildir. Liselerin en parlak öğrencilerinin genelde tıp eğitimi alması yakıştırılır. En parlak öğrenci grubundan olup oldukça ağır bir eğitim alıyorsun. Bütün bunlar bittikten sonra zorunlu hizmette yaşanılan sorunlar cabası. Yokluk önemli bir sorun; ama işini yaparken gözlemlediğin art niyetli şeyler keyfini kaçırtıyor. İdeallerin olunca insan parasızlık veya geri kalmış yerde olmaya bağlı kısıtlı imkanlarla yaşamaya göğüs geriyorsun. Ama yaşanılanın yanında idealler de bir yere kadar..

Benim bir arkadaşımın abisi de sana benzer sorunlar yaşadı. TUS'u nöroşiruji üzerine yaptı. Oldukça zeki ve kültürlü birisi. Eşcinsel olduğu için İstanbul'da çalışırken hem hastanede, hem de sosyal hayatta bayağı sıkıntılar yaşadı. Şimdi yurt dışına yerleşti. Pek çok kişinin tatile gitmek için heves ettiği; mutfağı, sanat eserleri, moda trendleri ve de mimarisi ile beğenilen, güneşli bir Akdeniz şehrinde yaşıyor. Bildiğim kadarıyla keyfi yerinde; arada ailesini görmek için Türkiye'ye geliyor. Kim kaybetti peki? Tabi ki böyle bir kaynak ve potansiyeli değerlendiremediği için bence Türk tıp dünyası..

Mühendislik eğitimi alıp pazarlama kariyeri yapan pek çok kişi var. Veya işletme/ekonomi eğitimi alıp finanstan turizme, reklamcılıktan yönetim organizasyona pek çok alanda çalışmak mümkün. Ama bildiğim kadarıyla tıp eğitimi sonrası tıp dışında yapılabilecekler çok kısıtlı. Allah yardımcın olsun; umarım istediğin alanda çalışma imkanına kavuşursun.

[ringrang]

kilimanjaro, abi keşke bu empatiyi halkımızın çoğu yapabilse ya. ben tahminim şuan ki üretken-doğurganlık çağındaki nesilden 3 nesil sonra tam oturur empati duygusu

altıkırkbeş, o süreci atlattık şükürler olsun şuan hayal bile edemediğimiz yerlerdeyiz Clk nın basettiği ''güdülen olma güden ol'' lafına imzamı atarım risk almayınca hiç bişey olmuyormuş .öyleki ağrıda çalışan arkadaşımız(bayan hekim)evlilik için para birikitiriyordu.her şeyi bıraktı ağrıda . senin yüzünden yuva kuramıcam diyordu kızın babası oldu olucak kızıda senden isteyelim bari demişti
umarım sen dahil herkes istediği yere gelir. ama bildiğim öğrendiğim tek şey var . hangi sektör olursa olsun utanma ,asla ben bunu yapamam, ezilirim gibi düşünceye yer olmadığıymış.beni 4 kere dahiliyeden bırakan(gide gele kanka olmuştuk) hocamdan hasta istedim.yardımcı sağlık personeli için yeditepe buruni ünivlerinde havalı stajer hemşireleri kur yapıp çalışmaya iknaya gidiyorduk.

archimed haklısın aslında en güzeli yurtdışı olduğunu düşünüyorum ekstradan mesai yapınca ertesi gün o kadar az çalışan arkadaşalarım var Almanya da ki -cinsel tercih - güzel ülkem -duyarlılık fln bi arada duyamayız bu kelimeleri

[Anesthesia]

Kıssadan hisse kariyer planlamak için en hayırlısı tıp yazmamakmış

Universite tercihi için soran en az 5 gencimizin hayatını kurtardığımı düşünüyorum